Bekler Yedi Yerde Şiiri - Hüseyin Haydar

Beni saran büyü çözüldü
Minyatür bahçede boşaldı üstüme göl
Kırıldı mavi camı taş kubbenin
Lotus çiçekleri yağıyor içeri

Elsizdim, dilsizdim, gönülsüzdüm
Bir mucize bilebilirdi kim olduğumu
O yıkım gününü istekle bekledim
Kurtuluş anı olacaktı kavmimin

Bu açık seçik yazılandı, bilinendi
Elbette bunaltıcı dokuya girerdim
Acının büyülü bir koyağa dönüştüğü bu yerde
İstemediğim her şey içime sızardı

Biraz daha avunma, biraz daha kara hüzün
Kuş tuzağa atılır gibi yara alırdı ruhum
Yalnız ölülerin görebildiği düz karanlıkta
Kuşku yok bu bana hoş gelendi

Şimdi bu kapalı salonda beni bulacaklar
Yok edici bir sessizliğin içinde bulacaklar
Dört büyük melekten biri beni anlayacak

Herkes kendi yaşamını bekliyor erik dalı gibi
Ya beni bekleyen ne, bir bekleyenim mi var

Var elbette; Ölüm, yedi kez, yedi yerde.