Beklentim Kalmadı Şiiri - Yaman Karaca

Beklentim kalmadı…

Senden sonra beklentim kalmadı bu dünyadan.
Öyle ya, seni benden alan hayattan ne hayır beklenir ki?
Bir yanım yaşam belirtisi vermezken
Diğer yanım sevinmiyor değil bu garip göçe.
Senin güzel yüreğine layık değil ki bu zaman.
İnsanlardan da bir beklentim kalmadı,
Onlara da üzülmüyorum değil…
Sokaklarda huzurlu bir çocuk sesi bile kalmadı,
Herkes birbirinden korkar oldu, güven de kalmadı.
Senin gözlerinin gezdiği yerlerde artık o güzellik de kalmadı.
İsmimizi yazdığımız ağaçlar,
Kalpler çizdiğimiz duvarlar da yıkıldı, hiçbiri kalmadı.
El ele yürüdüğümüz yeşil vadiler de yok artık.
Güneşin batışını izlediğimiz sahiller de yok.
Artık onlar şehrin son yerleşimi, bir hatıran da kalmadı.
Sana dair her şeyimi aldılar benden be sevdiğim!
Gözümde ağlayacak bir damla yaşım bile kalmadı,
Kimseden bir beklentim de kalmadı…
Kalmadı be sevdiğim!
Seni rüyalarda görüp uyandığımda yokluğunu kabullenecek
Gücüm de kalmadı.
Kavuşmak için sana ölümü bekleyecek sabrım da kalmadı.
Gelsin artık ecel, hayattan bir beklentim kalmadı...

Yaman Karaca