Beklenmeyen Zaman

aklın başındaysa hala
ve
yaptıkların bozmadıysa dengeni,
yürüyebilirsin tek bir rayda,
sana çarpacak treni de görebileceksen...
değilse,
sesini bile duymadan
ayakkabıların dağılabilir etrafa...
benim halim ne olacak diye düşünmene sebep kendinsin....
kısa bir süre sonra neler olacak,nasıl olacak
senden ne kalacak o da bilinmez....
duymayan kalmayacak minik gözlerdeki nefreti,
ağır hakaretlerin sebebi olmak nasıl bir duygu göreceksin...
sezgilerin gücü,
zihinlerin parlak beyazlığı kaçırmaz hiç bir ayrıntıyı...
beni duygularım büyüttü,
annem-babam yardımcılarıydı sevgilerimin,
hak olanı almamı bana kendim söyledi,
ellerim uzanmadı ayıp sofraların pencerelerine...
şofbenden sızan gazdan,uyurken ölür gibi sevmişim seni....
hiç bir penceremi açık bırakmadım çünkü ben
dışarıdaki güneşlere...
yapsana be kardeşim diyen yanlış meleğin peşinden gitmedim,
beni büyütenlere ihanet etmedim....
büyülenmişim resmen,
elinde oyuncak olunacak sevgilerden sayılmışım bilmeden....
bir mağarada bırakılmış olsam da,
günün bir saatinde de olsa ışık görebiliyorum....
sırt üstü çimenlere yatarak gülümseyen bir kahramanım,
çocuk derler bana nerede görseler,
ben ismimden de hoşnutum,
kalbimle de arkadaşım....
paylaşabilir misin?
becerebilir misin sen de büyüdüğün salıncakların iplerini onarmayı...
arınma,
olumsuzluk anlamını yüklemişsin kelimeye,
pozitif sevgilerin öz kaynağına ihanet etmişsin....
kurtulacak hiç bir damarım kalmadı senden yana,
akıttığım her damlada biraz daha eksiliyorsun,
kan kendini yeniler her zaman nasıl olsa.....
hayatın uzamanı değilim,
tecrübemle sevmedim hiç kimseyi,
ticaret değildi benim alış-verişim,
risk altında olan senin kalbinmiş aslında,
yanlış meleğe pencerelerini açık bırakan aşkmışsın....
orijinal dilinde yaşamadığın bir aşkı,
hangi tercümana götürsen gerçek anlamını bulamazsın....
binlerce askerini toplayan komutanlar gibi,
her kaleyi işgal edeceksiniz diyen bir yüreğin
benim çöllerimde asla işi olamaz....
tezatı anlayabildin mi?
bir tek kale inşa ettim kendime üstü açık,
kuşları beslemekdi niyetim
ama
sen bütün kapıları açmışsın,
o kadar askerin ateşine ben kuşlarla nasıl cevap verebileceğim?
bir tren yolunun beni buralara kadar getireceğini hesaplamadım başlarken,
iki rayın arasına döşenen tahta parçaları gibi
hep ayrı kaldım,
bir görünüp kaybolan sevgilerin çivisini çıkardım,
beni büyütenlerin ekmeğini elinden almadım hiç....
dehşet verici esrarlı ve saçma bir sevginin peşinden
yürüdüğü yolun nerede biteceğini göremeyen aptallar yürür...
arkasında unuttukları vurur insanı,
hiç beklemediği bir zamanda...