Beklenmedik Şiiri - Duran Özaydın

Beklenmedik bir iş geldi başıma,
Utandım kimseye diyemedim ki.
Koca bir taş değiverdi dişime,
Sızıdan aşımı yiyemedim ki.

Aksine bir çürük dişime geldi,
Anam görmezlikten başını eğdi:
“Azıcık yavaş ye acelen neydi? ”
Sancısından bir şey diyemedim ki.

Sanki bir yıldırım düştü başıma,
Tâ şiddeti çıkıverdi kaşıma.
Gözlerimden siyim siyim yaşıma,
Bir mendil bulup da koyamadım ki.

Sofraya çağırdım bizim âşığı,
Bir adım da geçiverdi eşiği.
Bulgura daldırdı tahta kaşığı,
Zaten az bir şeydi, doyamadım ki.

Oda benim gibi uğradı daşa,
O anda bakaydın o çatık kaşa…
Anam ne söylersin böylesi işe?
Bulguları tek tek sayamadım ki.

Kapa şu ağzını, çatma kaşını!
Yaşlı anam seçememiş daşını.
Bir değmeynen kırmadı ya dişini,
Piriç pilavıynan büyümedim ki.

İriza üç adım ilerde durdu,
“Nasıl oldu? ” diye halımı sordu.
Sümsük sevincinden bıyığın burdu,
Sancıdan elimi değemedim ki.

Dur hele birader acele etme!
Bu gün sinirlisin, üstüne gitme!
Çabuk savuş Sümsük, gözüme batma!
Ellerim kalkmadı dövemedim ki.

Mercimeksiz pekte tadı olmadı,
Ne bir turşu, ne de ayran gelmedi.
Sabırsız âşıktan bana kalmadı,
‘Ula yeter gayrı’ diyemedim ki.

Soğanı kesersek azık n’olacak?
Tarlada babamız ot mu yiyecek?
Bir duru suyunan o sarı sıcak,
Soğanı kırmaya kıyamadım ki.

Dur hele Turani deşme yaramı,
Anamınan bozacaksın aramı.
Gayrı başa geldi, sanki çare mi?
Muhanneti insan sayamadım ki.