“bana güvenmen için hiçbir şey yapmadım
kalbin okudu beni”… diye baslayan bi siire…
Kalp okumadan cok önce görür
Ten bilir dokunmadan
Butun bu kurgu müthis matematiksel
Aklin almadigi kimlere sunulur?
Bilirsin sonsuz varyasyon varken
Evren yola girer bazen ve taammüden
En olmaz görünen bir cakisma
En catistigini; SENI
sana gösterecek kalbi getirir…
Sana seni acıyorum
Sen seni seyrediyorsun
Yok saydigin
Kör görüntüler
Sagir sesler
Cam kiriklari…
Icindeki tasra tekin degil…
Varolmanin armagani duydugun dinginlik
Korkmuyorsun
Huzur kendini bulmandan
Kaos kendini görmenden
Uyu biraz
Dinlenmeye cekildi ask
Ter ve tuz
…Ruya gorüyorsun
Kalbimi ellediginde dokundugun
Kendi en kuytularindaki
Yalniz cocuk
Konus onunla
Iyi geliyorsun
Bazen bir harf bir kelime ile duzelir hersey
Biter durup durup kendini kursuna dizmeler
Iyi gelir bir anda bir dokunus
Renkler yerine oturur
Biliyorsun
Getirilen günler bitmez
Vazgecilemez bir inatla kalir
Varsaymadir bu meydan okuma
Bazen de verilen aralardir mesafeleri kisaltan
Bekleniyorsun
Dilek NamKayıt Tarihi : 1.6.2006 09:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!