Beklenen/Yitirilen Şiiri - Kerem Muratoğlu

Ürkek ceylanım
Özgün bakışlım
Canım,cananım
Ezelim.......
Ve sana dair
Bilinen,bilinmeyen ne kadar terim varsa
Tamlayanımdın aslında

Dipsiz sevdam
Islandı kirpiklerimde gece
Sen baharını ertelerken
Ben adını heceledim sadece

ben sendim aslında ey sevdiğim! ! !
kim olduğumun,nereden gelip nereye gideceğimin farkına vardığımda kısacası varolmamın sebeplerini irdeleyip kendimi bulduğumundan beri Sen şekillendin hafızamda.O andan itibaren seni bekleyip durdum.Ve hep seni bulabileceğimin hayali/heyecanıyla umudumu diri tuttum,yaşama azmini hep senle güçlendirdim.Gün oldu yeise düştüm,nefesim seni özlemekten/beklemekten yorgun düştü.Ama pes etmedim asla.Çünkü yüreğimin ezgilerini dinledim hep,onun dışındaki tüm tınıları hapsettim kimsenin bilemeyeceği mekanlarda...Ki bilseler de onu tanımlayamacaklarına da emindim.
Hep seninleydim,Sana ihanet etmedim asla.Koparmadım bağlarımı seninle.Güne hep seninle başlardım,derken kahvaltım oluyordun.Sonra seni dirilten ezgilerim oluyordun,nefesini soluyordum odamda yankılanan türkülerin dizelerinde...
Gün oldu seni Van Denizinin Tamara'nın aşkının yitirildiği gizemli sularında şavkıyan gözlerinden yüreğimi serinleten bakışlarını görüyordum.Sana odaklanırdım,yakamozlar ismini raksederdi....
Bazen de gözlerimin anlamlaştırmaya çalıştığı bir gazetenin köşe yazılarında seni okumaya başlardım,beni yazdığını farkettiğimde de senin son satırının beni anlatmadığı/anlatmak istemediğini ama..........! ! !
Beklenen değilsin artık,tüm özlemlerimi,benliğimi,sevdamı gecenin karanlığına adıyorummm....