Beklenen Şiir.... Şiiri - Çetin Özcan

çok bekledim bu şiir için
birazda korkarak..
çok istedim yazmayı
ama hiç kızmadım kendime
yazamadım diye....
bir kere bile düşünmedim
geç kaldığımı..

korkum vardı..
ama sebebimde vardı..
korkum zamanla alakalıydı..
beklenen değil...bekleyenle alakalı..
sebebim bendim kendimce...

seni çok istedim kendimce
varmışsın gibi..
seni çok bekledim umutla
kendimden emin..
seni çok özledim yıllarca
geleceğinden şüphesiz..
geldin..

korkularınla..şüphelerinle..
emin emin..sessizce..
farkında olmayarak değil
farkında olarak..

şiir buydu
özlemin ta kendisi
korkularım uçup giderken
beklenen şiir
yazılıyordu kendi kendine
farkında olarak...

saçının telinden
ayak parmaklarına kadar
beklenen sendin....

korkular şüpheler....
beklediğim zamanla birebir uyumlu..
geç kalınma korkusu,
zamanla kolkola..
şiir çıkıyor ortaya...

omzumdaki ağır yükü atarken..
avuçlarım doluyor
beklediği parmaklara sarılarak sımsıkı..

söz verdiğim şiirimi yazarken
zamanla barışıyor küskün kalp..
korkularım çok çok öndeyken
eriyip gidiyorlar derin derin

şiir buydu...
geç kalsanda hep...
birazda benim yüzümden..

sen gelirken aslında
ben seni izliyordum uzaktan..

korkularımla içiçe..
şüphelerimle barışık...
hepsini yendim bir nefeste..
seni korkusuz,şüphesiz...
sevebilmek için...

o an hissettim..
şiir sendin...
haklıymışım...
yaşarken şiirimi...
aslında sen yazıyorsun
beklediğim,özlediğim
kendime söz verdiğim şiirimi....