Beklenen Rüzgar Şiiri - Ayfer Koc

Kara bulutlar gitmedi
Türküler esti gürledi
Yandı yürekler tükendi
Şiirlere küstüm usta

Şair acısından öldü
Gönlünü toprağa gömdü
Derdini kağıda döktü
Kalemlere küstüm usta

Sitemimi yar duymadı
Bir defa hatır sormadı
Hergün yollara baktırdı
Sevdalara küstüm usta

Sözünü vefasıza yazdı
Elleri ile mezarımı kazdı
Dünyamı başıma yıktı
Defterime küstüm usta

Rüzgarlarla selamı vardı
Hasretiyle sinem yandı
Ayrılığın türküsünü yaktı
Gülen yüzüm soldu usta

Yâr unutmuş benim adımı
Rüzgarlara salmış sevdamı
Hangi taşa vuram başımı
Yaşamaya küstüm usta

Her satırda aşkı yazardı
Sesinden huzur akardı
Gönlü gönlüme nazardı
Şu canıma küstüm usta

Hasreti bağrımda yanar
Yaralarım durmaz Kanar
Ölüm gelmiş cana bakar
Bu dünyaya küstüm usta

Gelseydi dinerdi Acım
Mutluluğa atardım adım
Belki son kez sarardı kollarım
Bu cihana küstüm usta

Derdini harmanlayıp biçtim
Kahrını yudumlayıp içtim
Yârsız bu canımdan geçtim
Mutluluğa küstüm usta

Rüzgarımdın eserdin yüzüme
Aşkla bakardın solgun gözüme
Türküler söylerdin sessiz geceye
SENSİZLİĞE KÜSTÜM USTA

Şiirlerim Sensiz kaldı
Gidişine ağıt yaktı
Daha yazılacak ne kaldı
Yokluğuna küstüm usta

Yollarında güller açsın
Gözlerin umuda baksın
Kalemin aşkı anlatsın
Sen Şiirleri kesme usta