Boş vermişliği mi, bir boşluğun içinde buldum.
Her şeyimle bomboş dolaşıyorum.
Nasıl olsa, arayan yok, soran yok!
Önemli de değil zaten.
En güzeli de insanın yalnızlığıyla sohbeti.
Kendi kendine gülsen de, ağlasan da…
Boş ver deli desinler ama…
Bilmezler ki çok ama çok uzaklara, hatıralara dalıp,
Ağladığını…
Bilmeler ki etrafında,
Zavallı diyecek tek bir kişi dahi kalmamış yanında.
O da önemli değil…
Çünkü…
Zaten yalnızlığın zavallısı olmuşuz!
Çünkü…
Hala özlediğimiz hayatın mahzunluğundayız!
Kayıt Tarihi : 12.2.2016 17:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!