Aydınlık odanın penceresindeki perdenin aralığından
gecenin koyu karanlığına bakıyorum
Şehrin ışıkları alabildiğine direniyor karanlığa
ama bu direnme çok cılız kalıyor
Havada bulutlu
ne ay var ne de yıldızlar
Simsiyah bir alem
Güneşi özlüyorum
Yüreğimdeki sevgi taneciklerini aleme yansıtacak gözlerim kısık,
Paylaşacak kimse yok mu yoksa ben mi bulamıyorum.
Şehirde, herkesin içinde, kimsecikler kalmamış bir halde,
efkarlıyım
Bir tane de olsa bir yari,
güneşi bekler gibi bekliyorum...
M.N.
Muhammet NacaroğluKayıt Tarihi : 23.6.2014 17:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!