Beklenen Güneşim Şiiri - Muhammet Nacaroğlu

Aydınlık odanın penceresindeki perdenin aralığından
gecenin koyu karanlığına bakıyorum

Şehrin ışıkları alabildiğine direniyor karanlığa
ama bu direnme çok cılız kalıyor

Havada bulutlu
ne ay var ne de yıldızlar
Simsiyah bir alem

Güneşi özlüyorum

Yüreğimdeki sevgi taneciklerini aleme yansıtacak gözlerim kısık,
Paylaşacak kimse yok mu yoksa ben mi bulamıyorum.

Şehirde, herkesin içinde, kimsecikler kalmamış bir halde,
efkarlıyım

Bir tane de olsa bir yari,
güneşi bekler gibi bekliyorum...

M.N.