Beklenen Güneş Şiiri - Halil Oral

Gönül bahçeleri hazanda şimdi
Umutta beslenen çiçekler solgun.
Yıldızlar yetmiyor.
Yetmiyor be kardeş! Gözlerin aydınlığına...
Kavak yelleri kamp kurmuş gönül yaylalarına.
Yürekler hasret kuytulardaki güneşe...
Biliyorum sen,
Görmezlikten gelemezsin...
Çık. Hadi çık!
Çık da şavkıt yüreğin karanlıklarını...
Bir ada rüzgarı gibi dağıt sislerini.
Erit gitsin, kanın donmuşluğunu.
İnadına gecelerin üstüne, üstüne doğ.
Doğ da,
Dağıt boranları.
Dertlere derman diye sal, sal gitsin
Ferli ışıklarını.
Senin şavkında beslensin karanlık hücreler.
Bükerse sende boyun büksün güller.
Laleler sende açsın
Ağlarsa varsın sende ağlasın.
Biliyorum.
Bu hüzünleri bir tek sen anlarsın.
Kuytularda kalmaya yüreğin yetmez.
Tahammülün yoktur kırık ümitlere
Dal kopup, bağ bozulmadan yetiş,
Yetiş gecelere.
Aydınlığın rehber olacak yüreklere.
Gel hadi, gel!
Can kat soğumuş bedenlere
Silkele, dirilt.
Dünya şenlensin, güneşli baharlarda
Yazlara kucak açsın gönüller.
Bu mevsimde dolup, olgunlaşsın başaklar.
Hasatta bereket, gönül toprağında
Sevinçler olsun.
Biliyorum bunu sende istiyorsun
Bunu sen sağlayacaksın
Beni sen anlayacaksın...