Beklenen An Şiiri - Turgut Uzdu

Hüzün ellerden taşar, gözlere bulaşır
Neden hep tetiktedir, insafsız rüyalar
Bir silah sesi patlar, yürek ortasında
Gül kendi âleminde, kendi sefasında.

Kanamaz, kuştüyünde bir yudum damladır
Gâh uçar bilinmeze, gâh uyumaktadır
Bir rüzgâr eser bazen, sel olur serinlik
Kendine ateş yakar, göz olur derinlik.

İşte beklenen andır, kendini yakar lav
Bekçinin görevidir, incecik ses, hav hav
Dua yükselir göğe, yağmurlarca sayı
Yürek düşer yüreğe, umut kabadayı.

Yapışırken kum rengi, istek boyun eğer
Elmas gibi parlayan, elmaslara değer
Podyumlara asılı mankenlerden güzel
Konur ulaşılmaza, pamuklaşmış bir el.

Sonra, baş tekrar baştır, hüzün selamlaşır
Göz, diğerine bakar, birlikte ağlaşır
Zaman sessizce inler yoluna giderken
Aşk gözyaşına yatar, hicran “ At bin! ” derken.