Seni anlattığımda duvarlara,
onlarda inanmıyor
ve fark ettirmeden gülüyorlar
bu halime.
Dökmek sensizliği kolay belki
ya yere düşer korkusuyla
saatlerce başında beklemek.
Çok yavaş ilerliyor diye;
suçladığım yelkovan,
nasıl da acımasız oluyor
sen gelince.
Kimse inanmaz olmuş yıldızlara
ama sen tanık olmuşsundur;
bütün aşıkların,
o yıldızların altında,
aşklarının üzerine
yemin ettiklerine defalarca.
Belki bir yıldız
belki yaşamak üzere olduğum
tatlı bir rüyasın.
Tek bildiğim;
en sevdiğim yazımsın,
kader dediklerinden.
Belki gelirsin diye
beklenen...
Kayıt Tarihi : 26.12.2005 22:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)