beklemiyordum...
çiçekler dallarda tomurcuk iken,
ben de o aralar emekliyordum.
bu sabah koşarken sonuma doğru,
sonumu yanımda beklemiyordum.
ne bir yıldız gördüm, ne de bir güneş.
ikisi de baktım birbirine eş.
sonra kıble dedi, sağıma yerleş.
yerleştim. üç kürek beklemiyordum.
bu muydu ey ömrüm bana verdiğin,
bu muydu revan-ı hayat dediğin.
değdimi sırtıma toprak serdiğin.
bu kadar da erken beklemiyordum.
yağmurlar da senin karanlıklar da,
ben acuze kulun yaranlıklarda,
dostlar meclisinde, ali kırklarda.
semah-ı mevlana beklemiyordum...
z.n.
Zafer NuhoğluKayıt Tarihi : 29.10.2017 20:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zafer Nuhoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/10/29/beklemiyordum-5.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!