Sessizliğin soğuk nefesi ensemde
Kapımda tanrı misafiri Azrail'de
Yalnızım bu soğuk odada yine
Hayatın yalnızlığı içimde
Nefesim sayılmaya başladı yine
Sabah olur mu bu gecede
Sessizliği bozan dıtdıt sesleri.
Beynimde sensizliğin imleri...
Yüreğimde hayatın yorgunlukları...
Tenimde bir ürperti, Azrail'in nefesi...
Sabahı olur mu bu gecelerinki.
Bağırsam duyulmaz sesim.
Karşı koyacak yoktur gücüm.
Bastıkça basar yüreğimi ölüm.
Korkum, yalnızlıkta zulüm...
Bu gece beklemezdim seni ölüm.
Yüreklerde Sevdalıyam.
Bu odada plangalıyam.
Bu yatakta kaç kişi tatmıştır zulüm.
Şimdi ben beklerim kimsesizlikte ölüm.
Daha bitmedi sözlerim umutlarım.
Beklemezdim seni bu gece ölüm.
Değildir bu yatakta ölüm beklemek korkum.
Ellerim soğuk boşlukta yalnızlıkta ölmektir üzüntüm.
Beklerdim seni ölümde, kimsesizlikte bulacağını ummazdım.
Hoş geldin bu gece sessizliğime ölüm...
(11.08.08,02.42 Yunusemre Devlet Hastanesi)
İlhami GüneylerKayıt Tarihi : 6.9.2010 22:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)