Beklemeyin Şiiri - Mehmet Taşdemir

Adım adım uzaklaşır soğuk tenler üzerimden
Feryada benzer bir ses var beynimde
Kısık çığlıklar gibi desem anlaşılır mı ruhum sizlere
Sahi, kaçınız dinledi sessizliği mi?
Kaçınız umarsız bekleyişlerime şahit oldu
Ben uzaklarda gamlı hazan, kalabalıklardan bıkmış
Sizler kimsiniz?
Aynı tasaları taşıdıklarım mı?
Yoksa kaçınılmaz olan usanmışlıklar mı?
Cevap verin ey sessiz topluluk
Ne zaman bitecek bu çabalarınız
Zaman mefhumuna kapılmış ruhsuz tenler
Hayat bulacak mı karanlık dünyanız da
Aşka rastlamamış güzide insanlar
Gelin bir oyun oynayalım sizlerle
Mesela saklambaç, ne dersiniz?
Var mısınız kalabalıklarda saklanmaya
Maskelerinizin ardındaki yüzsüzlüğün en arkasın da
Var mısınız?
Doğru, herkes bir maskeye sahip
İnkarın mümkünatı yok
Kaçınız kendi hayatında baş rol ki
Kıskanmadan yaşadınız bir gün var mı mesela
Yetmez mi başkası olmaya çabalamak
Empati yapalım sizlerle gelin
Kim olalım bugün
Aslında bir önerim var
Parçalanmış bir bebek olmaya ne dersiniz
Üzerinde pis hayaller kurulmuş masum bir melek...
Hangimiz koya bilir ki kendini onun yerine
Savunmasız kollara kim sahip olmak ister
Avazının çıktığı kadar bağıramamak ne acı
Boş verin siz
Böyle yaşamaya devam edelim
Beklemeyin kıyameti
Insanlığın dirildiği gün kopacak kıyamet
Beklemeyin, beklemeyin...

Nâyî...