Ne vakit yoruldun beklemekten
Oysa ben sana gelmek için
Nice yollar kat etmiştim
Sana gelen yolları bulabilmek için
Önce sözlerinle aydınlatmıştım
Karanlık geceyi
Gözlerini kendime harita yapmış
Dosdoğru geliyordum sana hâlbuki
Ayaklarım kanlar içindeydi
Dikendi yollardan geçerken
Susuz kaldım
Aç kaldım
Zalimlerin eline düştüm ama
Sana gelmek gayretimden asla vazgeçmedim
Kimseler çelemedi aklimi
Altınların ışıltısına kanmadım
Şöhret umurumda olmadı
Ben sana gelmek için
Canavarlarla bile savaştım
Vahşi hayvanlara kafa tuttum
Zorlu yollarda aklimin sözleriyle konuştum da
Yine de kendime dost bulmadım
Ben senden başkasının diğer yarısı olmadım
Söylesene ne zaman yoruldun beklemekten
Ben bunca acı içinde kavrulurken
Zindanlarda gün sayarken
Seni bulamayacağımı nasıl olurda düşünürsün
Bir bekleyiş ne kadar zor olabilir ki
Vazgeçmenin kendisinden
Umut ne kadar zor olabilir
Umudunu yitirmekten
Seni yoran beklemek değil
Beyhude bir bekleyişe inanmandı belki
Bilmediğin bir şey vardı oysa
Beklenen bu yolculuğu tamamladığında
En gizli sırlara ulaşıp
Ruhunla tanışabilecektin
Sen ruhsuz bir bedene sahip olmayı seçtin
Kayıt Tarihi : 27.2.2017 19:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!