Beklemeye alışmak Şiiri - Nurdan Aziz

Ne zaman yakınsak yalnızlıktan,
Bir martının kanadına konardık.
Hep uzaklara,
Bilmediğimiz, görmediğimiz uzaklara gitmek isterdik.
Mavi gökyüzünün yeşil serinliğinde,
Dalgaları dinlerdik.
Biz geç kaldık birbirimize..
Yalnızlığımızla çıkıp gitti umutlarımız.
Martılarla unuttuk sevdayı.
Biz tüm yangınlarımızı,
Beklemeye alışırken tükettik.
Eksiğiz birlikte değilken,
Kelimeler kelimelerini bulmaktan aciz,
Çok susmuşuz ki yalnızlığın koynunda.
İşte öyle de uzağız artık sevdaya.
Artık bir acıyı daha sırtlayamaz bu gönül.
Bir martının kanadında
Yada azgın bir dalgada yok olup gitmek gerek.
Gidenler gelmeyecek..
Sen beklesen de bazıları hiç gelmeyecek.!