Anladım ki bir insan bir insana bazen hayata bağlandığından çok daha kuvvetli bağlarla bağlanabilirmiş
Beklemek de acı vericidir
Unutmak da
Ama en berbat bu ikisi arasında karar verememektir.
Beklemeli mi?
Unutmalı mı?
Çok Sahaflar gezdim seni bulabilmek için
Ama gönül kalbe karşı değilmiş
Senle beni ayıran dağlar denizler oldu
Denize karşı bir bankta omuzuna başını yaslayıp
Sesinden şiir dinlemek gibi çocukça isteklerim oldu bağışla
Nefes verdiğim hayata
Bağlanmak için çok uğraştım ama en sonunda kazanan ruhumun çığlıkları oldu
Ve Derler ki;
Bir insan eğer çok gülümsüyorsa bilin ki ruhunda depremleri vardır.
Çünkü derinleşen kanayan yarası kalbinde ihtiraslar içerisindedir.
Kayıt Tarihi : 1.5.2022 23:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!