Beklemek Ve Zaman Şiiri - Osman Avanoğlu

''Hayallerinin gerçekleşmesi için beklemelisin
Çünkü hayat bekletmeyi severmiş.''
Bekleye bekleye insan hayallerini dahi
Unutuyor be arkadaş.
Beklemek çok sıkıcı be arkadaş.

Eskiden maç kuyruğunda,
Otobüs kuyruğunda ya da
Öğrenciyken okulda yemek kuyruğunda beklerdik.
O beklemelerin bir anlamı,
Kendine özgü bir tadı vardı.
Şimdi öyle mi be arkadaş ?
Beklemenin ne tadı ne tuzu kaldı.
Beklemek artık insanda unutkanlık yapmaya başladı.

Hayat bir haz alıyormuşçasına
Bekletmeyi sever insanı.
İnsan ise beklemekten sadece acı ve hüzün duyar.
Kimi yarine kavuşmayı beklerken
Kimi de yaradanına kavuşmayı bekler.
Toprak nasıl beklerse yağmuru
Eli yüzü çatlayana kadar
Yağmur da bekler
Kendini toprağa savuracak rüzgarı.
Alemde yaradılan ne varsa bir bekleyeni,
Bir de beklentisi var.

Velhasıl beklemek hayatın ta kendisidir be arkadaş.
Bana diyorsun ki be arkadaş ;
''Beklemek mutluluktur.
Çünkü arkasında umut vardır,
Arkasında vuslat vardır.
Neşe, sevinç, mutluluk hüzünde gizlidir.
İşte beklemek onların açığa çıkmasıdır.''
Sen hiç zamanın geçmesini
Sadece zamanın akıp gitmesini
Umutsuz, hayalsiz yarınları bekledin mi be arkadaş.

Bazı bekleyişler vardır ki
Önü umut sonu mutluluktur.
Lakin Mecnun'un Leyla'yı beklemesi
Ya da beynamazın cenneti umması misali
Hüzne garkolmak da vardır.
Neticede beklemek insan için bir muallâktır.