Bir zamanlar seni sevdiğini sandığın bir insanın arkasından bakakalmak, kaldığın yerden bakmak öyle bir acı ki. Çünkü anladım ki; hayat bir insana dolu dolu mutluluklar sunmuyor hiç bir zaman ve acı var oluyor. Acıdan korkmuyorum, sadece dik duruyorum.
Kendimden bahsediyorum. Ardından toplamaya çalıştığım zamanlardan. Aslında bakarsan; insanın acısını kendinden başkası anlamıyor. Ama bekliyor işte. Bir gün yaslanacağı bir omuz, bakarak içindekileri haykıracağı bir çift göze ihtiyaç duymuyor değil.
Şu aralar yaptığım en büyük şey, sabırla beklemek.
Sonrası uzun uzun susmalar...
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta