Dünyanın en zor şeyidir. Beklemek.
Birinin seni sevmesini, seni düşünmesini, seni anlamasını beklemek.
Senin ona olan aşkını hissetmesini beklemek.
Gözlerinin içine bakacağın günleri beklemek.
En kötüsü de ne biliyor musun?
Hiç gelmeyeceğini bildiğin halde bir umut diye beklemek.
Kokusuna sarılmak diye birşey var.
Yüreği yananlar beni anlar.
Elinin değdiği, kokusuna karışan herşey yaşatıyor seni onun yokluğunda.
Yokluğu öyle fena ki rüyalarımda bile akıyor gözlerimden yaşlar.
Öyle acı ki nerde, ne halde olduğunu bilmediğin birini özlemek.
Her gününde belki bugün gelir diye beklemek.
Ayları, günleri, saatleri bırak dakikalar sayar oldum.
Çünkü onsuz geçmiyor zaman
Onsuz nefes alırken bile içim yanıyor.
Belki de hiç gelmeyecek.
Varsın olsun ben gelmeyeceğini bile bile sevdim. Varsın kalbim onda kalsın.
Kayıt Tarihi : 26.7.2025 04:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!