Sevda çöllerinde esir düşünce,
Mecnunun verdiği her emek boşmuş.
İnsanın bir kere bahtı küsünce,
Şansını çöllerde denemek boşmuş.
Kopardı dalımdan aşkın rüzgârı,
Belirsiz ömrümün kışı baharı..
Önüne çıkınca aşkın pınarı,
Suyu zehir olsa içmemek boşmuş.
Sersem balık gibi vurdum sahile,
Dalgalar ummandan nağmedir dile..
Yalvarmak, yakarmak artık nafile,
Hatta özür bile dilemek boşmuş.
YAŞ der; bırak gönlüm, bırak inadı!
Kırılmış bir kere kuşun kanadı..
Vefa İstanbul da bir semtin adı,
Sinop’ta aramak, beklemek boşmuş!
24.01.1974 / Sinop
Mehmet YaşKayıt Tarihi : 7.9.2014 12:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!