Emine perişan olmuştu osmana gidelim Hasan amca dedi, gözyaşları sel olup akmıyordu utanmıştı neler düşünmüştü neler geçirmişti aklından,osmanın onları terkettiğini belkide başka biri bile olduğunu düşünmüştü utandı emine kızdı kendine.Kuzusu esmasını ablasına emanet edip Hasan amcayla yola çıktılar hastahaneye yollar bitmedi sanki vardilar esmanın dizlerinin bağı çözüldü yürümekte bile zorlandı kalp atısları hızlandi.Kapıdan girdiler danışmaya sordular hemşire oda numarası 102 dedi odayı aramaya başladı emine telaşlı olduğundan saşırdı yanlş yerlere baktı Hasan cavus telaş etme kızım bulacağız.Bir numara evet burasi hasan amca kapıyı açtı yureği sıkıstı osmanla gözgöze geldi gözyaşları artık engel tanımıyordu ağlamaktan konuşamadı osmanım diyebildi sarildi kocasına eminem diyebildi osman gözleri karardı osman hareketsiz emine doktor diye feryat etti ne olmuştuki osmana.
Nermin TiryakiKayıt Tarihi : 4.4.2014 14:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!