Emine kapıyı açar açmaz ablasının boynuna atıldı hiçkıra hiçkıra ağladı ablası kuzum üzülme ben yanındayım emine ağlayarak bir bir anlattı bir anlam veremedi ablası Allah Allah nereye gider kuzum karakola gidelim emine kimse bilmesin diyosun başkayapcak bir şey yok gülüm minik esmacık olan biteni anlamaya çalışarak sürekli annesine sorular soruyordu.Kızının sorularına cevap verememek kahrediyordu emineyi kapı zili acı acı çaldı.emine korktu yüreğine bir sızı saplandı bir anda Allahım neolur kötü bir şey olmasın diye dua ederek kapıya yöneldi açamadı emine elini kapıya uzatamadı ablası hızla eminenin önüne geçti kapıyı açtı.Muhtar hasan çavuştu gelen akşam olmuştu emine çaresizce baktı muhtara sanki kötü bir haber duyacak gibi içine doğmuştu sanki sesi titreyerek sordu hayırdır hasan amca kötü birşeymi var hasan çavuş üzgün osman ne zaman evden çıktı emine kızım biranda korku sardı emineyi birşey söylememiştiki muhtara nerden biliyor ALLAHIM söyle hasan amca söyle ağlamaya başladı yok kötü bir şey var söyle ne olur hasan çavuş kızım dedi osman.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta