Beklemek Şiiri - Sefa Ercan

Belki de ölümden ağır
Bir kurdun korkusuyla yaşamaktan çok da farklı sayılmaz
Her nefeste gözlerim arıyor seni
Ve korkuyorum sana dokunmadan öleceğim.
Bir de hiç gelmeyeceksin gibi
Bir korku salıyor yüreğimi
Ölümden ağır

Yaşarken değmiyorum toprağın tenine
Tanımadan bekliyorum seni
Yaşamın daha ağır anlamı olabilir mi
Korkuyorum kökünden kopmuş, rüzgarda öylece
savrulan kurumuş bir diken olacağım diye
Korkuyorum öylesi sevgiyi yüreğimde duymadan
ölecekmişim gibi
Şimdi yalnızlığım hiç yağmur görmemiş gibi
Bekledikçe büyüyor göğsümdeki boşluk
Ve öylece zor ki yaşamak
Her şeye rağmen gözündeki ışıltıyı görmek için yaşıyorum

Güneş değmiyor
Hep karanlığa düşmüş bedenim
Ve hiç bir sevgi kalbimin kökünde büyümüyor
Bir gözlerini görsem
Son bulacak karanlığım

Yine de sensizlik de güzel
Beklediğim sen mi sensizlik mi bilmiyorum
Sadece daha ne kadar yaşarım böylece pek ümidim
yok
Ve yine korkuyorum bu sevgisizlikle
Gözlerim ancak ölümle parlasın
Ölümle sönsün de sen görmemiş ol!