Beklemek Şiiri - Cihan Gürel 2

Beklerim deme.
Beklemezsin sen de.
Korkaklık serüveninde son noktada mısın?
Adalet sahipleri bile yetişez mi hızına ?  
Bu konuda bana durmamı söyleyen hancının birisin.
Yoktur herhangi bir zamanda beklemeye,
Merhem olan reçete, elimde.
Kalmadı.

Beklemek, büyük sabır ister,
Kuru topraklarda fidanı büyütmek gibi.
Beklemek, yollarını gözlemeni ister.
Gecenin karanlığında,
Sevdiğinin yolunu gözlemek gibi.
Beklemek, bir kere dediğini,
Bir kerede yapmak demek.
Yavrusunun aç karnını doyuran,
Annenin iç güdüsü gibi.
Sen bunları yapabildin mi  ?
Eğer ki yapabildiysen,
Beklemek nedir biliyorsun.

Ben bir kere olsun beklemedim.
Ne bana geri gelmesini şansımın,
Ne de avının gelmesini bekleyen,
Tatlı su kurnazları gibi;
Masumlara pusu kurarak.

Sadece öğrenmeye geldim.
Hiç olarak geldiğim bu dünyada,
Sevmeyi, tanımayı ve insan gibi yaşamayı.
Ne var ki beklemeyi,
Hâlâ öğrenemedim.
Bir gün denk gelir,
Sonumuzu beklerken sohbet ederiz.
Sen ne bekliyorsun burada üstadım derim.
Hangisi ağır bastı?
Acı çekmek mi içinde inleyen...
Yalnızlık mı, dışında beliren...
Sen de dediklerime aldırmadan,
Üstüme başıma bakıp,
Beni yargılar mısın ?
Hiçlikten gelenin giysisi aklında,
Mertliği her zaman kalbinde.
Belki de iyi arkadaş olur,
Sohbetin koyusunu ederiz.
Hiç lafının sonu gelmeyen,
Liseli talebeler gibi.
Ne olursan ol,
Yine gel derim.
Hiç sorun etme,
Çünkü ben bir sevdiğimi,
Bin kere de beklerim.