Beklemek Şiiri - Mehmet Şerif Polat

Bir kadın vardı şehirde,
Gözünü gökten ayırmazdı.
Sabah güneşe, akşam aya bakardı.
Beklerdi çünkü,
Aynı semanın çatısı altında bulunan adamı.

Kim bilir kaç yıldız kaymıştı yüreğinden,
Kış vakti,
Bacalardan çıkan kirli dumanlar karışıyordu göğe,
Oraya uzanan hayalleri is tutuyordu bir bir.
Bundandı işte gönderemeyişleri,
İlmek ilmek yüreğine dokurdu bu hayalleri.

Başka bir şehirde bir adam vardı,
Yağmurun toprağa hasreti gibi bekliyordu kadını.
Yeri geliyor kucaklıyor bulutları,
Yeri geliyor bulut olup ağlıyordu.
Derininde çatlaklar vardı belli,
O çatlakları kapatmak istiyordu.

Ve bekliyordu kirli gömleğiyle,
Tırnaklarıyla kazdığı aşkta,
Bir umut direniyordu.

Ne kadın görebildi adamın gönlündeki çatlakları,
Ne adam görebildi,
Kadının yüreğinde dokunan hayalleri.
İkisi de bu çatının altında hasretle bekliyordu sevdiğini.
Sevgiyle ve hasretle...

Şubat 2019/Erciş