Beklemek Şiiri - Ömer Burçin Özkişi

gidip gelir aklım
yorgun düşerim kilometrelerce
fırtınalar da benim
durgun yağmur birikintileri de
bir kuşu öperim uzaktan
yıldızlar ufalarım doysun diye
kim bilir kaç uykusuz gece
düşlerim gerçeğe yakın
gerçekliğim düşlere
kaç bahar yeşilinde seni aradım ben
sararıp yapraklarımı döktüm
uzanıp el ver diye
rüyalarım buz tuttu her kış
kavruldum yazın akşam serinliğinde
yalnızlığımı çoğalttım
sevişirken beynimle
bir bana tahammülüm yoktu oysa
bekledim kar tanem
limanlarda sabahladım gecelerce
çiğ taneleri süzülürken ensemden
geldin sandım,ürperdim
telefon kulübelerine koştum her zil sesinde
her Aralık'ta yeniden doğurdum seni
çiçek ismi bilmem ben
adından başka
sigaramın külü uzar
işte bir gün daha
kılıçlar çekilecek
ve kana susamış bir arenanın ortasında
azad edilmeyi bekleyeceğim
beklemek
bir taziye evinde limonata içerken
boğazını yakan zamandır
gırtlağımda kan lekeleri
bekledim...