Beklemek Şiiri - Muhammed Şehid Kiraz

Beklemek;
Bir sonu olmalıydı bu şiddetli ıstırabın
Belki bir durak noktası
Veya ne bileyim belki ufak bir müzakere
Yaraların sarıldığı ateşkes misali,
Acıları dindirecek bir sığınak konmalıydı.
Ve en önemlisi;
Bu ayrılıkta, bekleyene de bir pay kalmalıydı.
Belki gözlerden ırak bir görüşme
Veya dudakları ehlileştiren bir anlık göz teması,
Gözyaşlarını gizleyen yağmurun altında;
Bir dokunuş, günahkâr gözlere şifa olmalıydı.
Dolunayı aydınlatan bir vuslat gecesinde
Nefesinin şuasıyla, kararan kalp aydınlanmalıydı.
Buluşmalıydı eller Beklenenin gizemli ufkunda
Kanla sunulan biat gibi kenetlenmeliydi kalpler
Ve sevenler tek başına yalnız kalmamalıydı…
Fezaya aidiyet duymalıydı bekleyenler.

Beklemek;
Ama olması gereken gibi: Yani İntizar…
Sızlanmayan; zayıflıktan arınmış bir âşık gibi,
Yani Adam gibi beklemek!.
Hasret kokulu bir sonbahar gecesini seslemek,
Ayrılık durağında sabitlenen zamanı diriltmek için
Derin uykusundan uyandırmak sönük bir Hilal’i
Ve Dolunay’ı hâl diliyle çağırmak geceleri..
Kire saplanan solgun çiçekleri,
Damarları ağaran koyu yeşil yaprakları,
Ve ölüme terk edilen açamamış tomurcukları
Temizlemek!.
Yalnız bir devrimcinin sönmeyen azmiyle..
Dünyaları, sevdiğinin önüne serercesine
Zulmü yere sermek için mukavemet göstermek,
Böylece Beklenene yaraşır bir Dünya inşa etmek.
Ekber ve Asgar cihadının Fatihi olduktan sonra;
Sahilde el sallamak kuru yük gemisine.
Evrene Cemre gibi düşecek kutlu sabahın doğuşunu,
Ölülere hayat verecek İsa nefeslinin yolunu gözlemek..