Beklemek Şiiri - Kürşat Gülbil

Seviyorum,ne olduğunu anlamadan,
Kalbime söz dinletemiyorum.
Anlatamıyorum, durduramıyorum, engel olamıyorum.
söyleyebileceğim en güzel kelimelerimi sana söylüyorum...
Kalbimin hissettiğini dilin bir bir anlatıyor.
Sonrası malum olan oluyor...
 
Seviyorum dediğin o kişi var ya
Sen kimsin?
Seni tanımıyorum,biz farklıyız diyor...
 
O an,
Tersine dönüyor dünyam
Görmek istemiyorum güzellikleri
Hep karanlıkları özlüyorum.
Her gecen günlerim bir ızdırap gemisi
Dolaşıyor bütün karanlık sularımı.
Her geçen anım yalnızlık..
 
Sensizlik
Beni bu hayattan alıp götüren bir rüzgar oluyor,
Buyuk bir hızla üstüme esiyor.
Çaresizliğim sarıyor her yanımı,
Ne yaparım nasıl kurtulurum bu rüzgardan!
Diye bağırıyorum...
 
Ama Ne sesimi duyan oluyor ne de beni kurtaran
Sanki yavaş yavaş ölüme doğru gidiyormuşum gibi
Günlerim geçiyor, aylarım geçiyor.
 
Yaşanan her gün alıyor benden beni.
Ama yaşadıklarım buyuk bir iz bırakmış ruhuma;
Silemiyor atamıyor bu ruh...
Bir gün karşıma çıkacağın ve
Bana seni seviyorum diyeceğin o günü bekliyor;
Sensiz geçen her gün bir damla umut oluyor bana,
Boş kalbimin odalarına teker teker damlıyor...
 
Ve eğer soruyorsan Şuan ne yapıyorsun diye?
Ruhun bedenimde,bedenim sensizliğin de
Bir askerin şafak saydığı,
Bir mahkumun hapisten çıkacağı günü beklediği gibi
Seni ve sensizliği sona erdirecek günü bekliyorum....

09032007