Beklemek Şiiri - Mutlu Çırak

Beklemek öldürüyor insanı
Beklemek sevmekten ağır,
Ayrılıktan acı.
İstediğin yere götür yüreğini;
O, yokluğunu kabullenemediğin,
Varlığının ne olduğunu
Bilmediğin yüreğini...
Ama giderken beni
Azad etmeyi unutma.
Esaret yetti canıma.
İstemezdim lanetlensin
Geçen günlerimiz.
Ama yalanmış her şeyin;
Duruşun,bakışın,her hareketin...
Yalanmış yalanı sevmeyişin.
İçim cam kırıklarıyla dolu.
Acıyor her yanım
Acıyor da kimselere diyemiyorum;
Bildiremiyorum kimseye gerçek sancımı.
Bu sevda da bitecek,
Bu yangın da elbet sönecek birgün.

Pişman olup,
Bana pişmanlığımı sormuştun.
Değilim,demiştim.
Ama artık pişmanım.
Çünkü ben en azından o zamanlar
Beni seviyorsun sanmıştım.
Üzgünüm,
Beni sevemediğinin farkına varamamıştım.
Ve sevdiğim sevildiğim için
Pişmanlıklarım yoktu
Bize dair.
Artık var!
Seni gördüğü için
Bin nefir gözlerime.
Sesini duyduğu için
Bin nefir kulaklarıma.
Seni kabullenip sevdiği için
Bin nefir yüreğime.
Bana bunları yaşattığı için
Bin nefir senin, kendinden bile
Bi haber yaşayan,yaşadığını sanan,
Aslında var bile olmayan
O varlığına.
Bin nefir seni hala seven,
Yüreğinden çıkarmayı beceremiyen,
Böyle acıtmana izin veren,
Ve ne kadar güçlüyüm,dese de
Senin karşında acizleşen
Bu kişiye! ...

(01.06.2004/marina)