Beklemek Ve Anlamak Şiiri - Leyla Bay

Beklemek kaç zaman alır
Kaç ömür feda edilir beklemeye
Beklenenin gelmeyeceğini bile bile
Kaç sabır
Kaç kahır çekilir bilmiyorum...
Beklerken bekleneni ,
Beklenen kendinden habersiz
Beklerken avuç içleri ,gökleri deler çaresiz ...
Kaç yıl gider ömürden
Daha kaç kez dönülür
Ölümün eşiğinden ... bilmiyorum...

Bekleyen sinesinde kaç can taşır
Her gün birini öldürür de
Bir gün sonraya nasıl dirilir... Hangi canını diriltir...
Anlatsana bana !
Hep beklenen sendin
Beklenmek nasıl bir duygudur...
Ya da özlenmek
Bilmiyorum ya da sevilmek...

İki taraftan biri cefa çeker
Diğeri sefa sürer, derler
Anlatsana bana
Sefa nasıl bir şey
Katıla katıla gülmek nasıl... nasıldı tüm bunlar unuttum...
Beklemek, sevmek ve özlemek
Ceza mı, yoksa imtihan mıydı
Nasip mi, yoksa kasıt mı vardı bu işin içinde,
Her neyse işte...offf
Madem dahası yok bu hayatın
Vahası yok bu alemin
Ben beklerim bekleneni
Özlerim özleneni
Sevmekten vazgeçmem sevileni...
Ne dön derim beklenene
Ne gel derim özlenene...
Belki bir gün okursun diye...
Şiirlerimden uzanırım ,
İçinde hiç yerim olmayan yüreğine
Mısralarım ilişir belki gözlerine
Elimin değdiği bir kitap dokunur ellerine...

Şimdi oturmuşum bir camın kıyısında,
Siyah bir pencere pervazından
Pervasızca yürümediğin yollara bakıyorum
Hiç uğramadığın bir kentin yağmurunda arıyorum seni
Gururum yağmurdan önce düştü kayıp kentin sokaklarına
Sustuğuma bakma
Daha fazla yakma, yaktırma
Günahsız gözlerimi...

Tam unuttum diyorum
Tüm unutmalara ihanet edercesine
Koşuyorsun peşimden,
Tekrar tekrar yakalıyorsun,
Bulaştırıyorsun beni varlığına,
Bu kadar alışmışken yokluğuna
Gölgen, anıların, acıların, hayalin ... çekiyor bir tabure oturuyor karşıma
Ne olur, yine gelme, çıkma karşıma...
Bir daha açma o kitabı
Anlatma o kuyruklu yalanı
Okuma artık vuslatla biten , çocukların bile inanamayacagı o meçhul sonlu masalı...
Yürek evimde kalmadı bir eşyan
Yeniden döşeme ikinci el aşkını
Yeniden kurma dökük saçık sevdanı, yüreğime...

Sen bu satırları okuduğunda... Belki düşman olursun... Belki pişman...
Bilmiyorum işte bilmiyorum
Benden sonra nasıl bir kişiliğe büründüğünü
Ne olur... Ne olur ...
Bana düşmanmışım gibi bakma
Sen yokken ne olduğunu sorma
Merak etme beni... Merak etme hayatımı ...
Merak etme hastalığımı ... Merak etme kaçıncı evresinde...
Kaçıncı dönemecinde olduğumu...
Ölüme ramak kaldı bunu bil
Sonları önüme sen atmıştın hatırla
Durduramam sonları
Duramam ölümün karşısında
Bilmiyorum bu nasıl bir yok sayış
Bu nasıl bir aldanış...
Tek bildiğim ,
Tek anladığım,
Seni sevmeler ,
Seni özlemeler ,
Seni beklemeler ... Koca bir günaha eşdeğerdi ,
Anlamak için çok geç kaldım
Ama anladım
Çok geç oldu ama... anladım...
Vakit kalmadı.. ama anladım...
Zaman doldu... ama anladım...