Beklemek 2 Şiiri - Alihan İşcen

Nerden başlasam bilemiyorum.
Özlüyorum.
Ölüyorum.
Herşey bir yana ilk gün ki gibi seviyorum.
Biliyorum gelmeyeceksin.
Olsun bekliyorum.
Hatırlar mısın ilk gülüşünü gördüğüm de.
Kör olsam da hatırladığım tek şey bu olsa demiştim.
Senin yüzün kızarırdı hemen iltifat edince.
Sevdiğini söyleyemezdin.
Ben anlardım ama.
Öyle özledim ki seni.
Öyle hasretim ki sana.
Ve bilmezsin belki.
Öyle yanıyor ki içim.
Hangi su söndürebilir içimde ki yangını.
Hangi toprak susturur alevi.
Ben o kadar özledim ki seni.
Hangi kitap unutturur.
Hangi merhem kapatır yaramı.
Bazen diyorum ki iyi ki sevdim seni.
Uzatmak istemiyorum.
Çok özledim bil istiyorum.
Rüyalarım da görüyorum sık sık.
Herşeyden çok uyumaya korkuyorum.
Çünkü sabah uyanınca günaydın diyenimdin ve artık yoksun.
Öyle kötüyüm ki.
Yaşamak ağır geliyor.
Ben hergece resmini öpüp.
Bir kaç damla gözyaşı döküp
Bir yudum içip öyle uyuyorum.
Unutma Ruhum sen gelmesende bekliyorum.
Sevmesen de seviyorum.
Canın sağ olsun sana kızmıyorum.
Ama çok özledim duy istiyorum.