Hep beklemek üzerine yazıyorum bugünlerde, alfabe benim için “b” ile başlıyor ”k” ile bitiyor…
” a “ yı zaten çoktan unuttum, ”z” ise darıldı, çabuk vazgeçtim diye ondan... Hani? dedi, hani sonlar kıymetliydi(?) hani, hep son olsun der insanlar, son çocuklar şımartılır, son sevgililer eş olurdu?
Başka bir gün “c” yakaladı kolumdan beni, gel oturalım biraz. Neden “b” dedi? Ben Can’ım, Canan’ım…
“d” atıldı oradan, bence vazgeçmelisin, “b” de bir gün “d” (diğeri) olur diye…
Cevap veremedim, bekliyorum da diyemedim… Zaten sevmiyorlar o kelimeyi geri kalan harfler…
Ama ben bekliyorum sevgilim…
Anı Şair: Ümit Yaşar Oğuzcan Altıncı Mektup
Andıkça
Ne zaman seni düşünsem içim ürperir,
Devamını Oku
Andıkça
Ne zaman seni düşünsem içim ürperir,