Bekleme Saatleri Şiiri - Muharrem Araz

Altıya gelir günün geçen zamanı
Orada mısın?
Yok musun?
Geldin mi?
Geldin... gittin mi yoksa?
Daha kaç zaman beklenirsin, bekleneceksin, beklettikçe…
Gidiyor zaman.

Ezile büzüle ve hatta ortasından sıkılmış diş macunu misali….
Bir yarısı dipte bir yarısı patlamak üzere duygular.
Hala yok, hala yoksun…
Gidiyor zaman…

Hazırdım, yakacaktım bu şehri ateşiyle aşkın, lakin…
Şehir sensiz, ıssız, güneşsiz, sessiz.
Öyle bir bekleme anı ki…
Geçmek bilmeyen diş ağrıları,
Yürek fırlayacak gibi yaydan hazır ok,
Tutuşturacak kadar fitili ateşli.
Geçti... zaman karanlığın hala sekizi,
Sen şehirde değilsin.
Hala bekleme saatlerindeyim,
Ellerim cebimde, dudağımda ıslık yok,
Gözler fersiz, kalmamış sigara.
Ve hala seni bekliyor şehir,
Bile bile gelmeyiş saatleri tükenende …

Bu şehri mi yakmalı, duvarları mı yıkmalı, kaşları mı çatmalı…
Nafile...
Ne yapsam dinmiyor sensizlik…
Sende de bensizlik kaldı mı acaba bir yerlerinde?
Kar tipiye döndü…donan umutlar
Yağdıkça üstüne kapanmakta yollar.
Tıpkı sana giden gibi.

İzleri kalmış lastiklerin, hepsi hazin resimler
Hayat gibi.
Her düşüşte kanayan dizlerim gibi.
Firkati dağ deler Ferhat misali,
Avuçlarında bir serçe yavrusu,
Sulu sepken dökülen hasretlik
Çizmeden taşar sensizlik.

Mozan - Muharrem Araz
17 Şubat 2007