Bekleme Labirentlerinde

Bekleme labirentinde ışık
Saklanır duygu yoğunluğunda

Ana tanrıçalar toprak olur
Tunca döker insan suretini

Hep kendini anlatmak için
Ne heykeller yapılmış, ne taşlar oyulmuş

Ne kafalar uçurulmuş kılıç kılıç
Ne gözyaşı toplamış avuç

Suç yürekteki uçan sevinçte
Suç atardamarların içindeki kanda

Söyleyemeden susmuş taş tanrıçalar
Şekiller susmuş, kazılan taşa toprağa emek

Ve bende susacağım çığlıklarımın dehlizinde
Bahara taşıyamadan sevdayı

Çeperlerini vura vura aşk
Son yorgun kanatlarını da bırakarak semaya

Nasıl düşerse yer çekimi kuralları gibi
Maddenin düşüşü gibi ağır sevdalar

Can kalmamış canan kalmamış hayallerde
Bir yeşermiş umut tamamen kuruyacak

Bekleme labirentlerinde seni
Saatler susacak son enerjisini kullanarak

Enerjiler tükenecek karanlık akşamlarda
Şarkılar tükenecek tana ulaşamadan

Bitmek karanlıklar içinde kaybolmaktır
Ana tanrıçaların taşlaşmış biçimlerinde

Kazma vurulmuş gibi yüzyıllar sonra
Yüzyıllar sonrasının yorganları altında

Bekleme labirentim olsun diye suskun yüreğim
Ebedi bir kumsalda zaten kırılı küreğim