*Bekledin Ya Geleceğim*

Hani demişsin ya 'hiç bir şey eskide bıraktığın gibi değil'
Bunun bilincindeyim.
Hani demişsin ya 'sakın üzülme'
Dışardakilerin nasıl düzen yaşamının esiri olduklarını
Burdanda görüyorum.
İnsan düzene alternatif bir kişiliği,
Yaşam tarzını benimsemediği müddetçe
Ve onun gerekleri doğrultusunda yaşamadığı müddetçe
Daima yenilgiye mahkumdur.
Tüm bunları bilipde nasıl üzülmeyeyim?

Bazen düşünüyorum;
Bir gün bu meretten çıkarsam
Böylesi bir toplumda,
Hele hele bu mevcut şehirlerdeki yaşama adapte olup
Nasıl yaşayacağım,nasıl yapacağım?
Hani demişsin ya 'peki ne yapacaksın'?
Yanıma alacağım yok birşeyim dışarda,
Yüreğime kazınmış sevdam dışında.
Hani 'beni bekle' demeyi ahlaki bulmadığım,
Yatacağım yılları kestiremediğimden...

Hatırlarsın değilmi
Yağdı yağacak gözlerini saplayınca gözüme
Yıldırımlar düşerdi yetim bakışlarıma.
Sen korkardın, yinede susardın
Avuçlarımı gizlice yakardı alevden gözyaşların.
Gelirdi de büzülen dudağının ucuna
Kanına dokunurdu,dökülemezdi tatlı dilinden;
'yaşayalım sevdamızı ne olur gitme' diyemezdin.
Diyebilseydin eğer nasıl yüceleşir,
Ve hesapsız yıllara rağmen
Nasıl koruyabilirdin gönlümün otağında tahtını...

Ben bilirdim kavgamın nelere gebe olduğunu.
Korkardın sende bilirdin
Bir gün bir tanesinin bana doğacağını;
Belki kemiklerimin bile sızlamaya vakit bulamayacağı,
Yada kahpe bir işkencede zamansız bir ölüm.
Hiç umulmazdı ihanete yaltaklı bir ağızdan dökülecekti adım
Oysa;
Son duraktı zindan yine de durmayacağım!

Ben çocukkende yaramazdım
Yasak dilli anam ne çok çekti benden.
Daha on beş ya var ya yoktum
Yaşanmaz bu dünyada diye tutturdum.
Karartılıyordu gözümü açtığım gündüz
Bir umud vardı biliyordum
Fakat boynunda bıçak dayalı...

Bağrıma dolanırken kızıl şafakları utandıran saçların
Ve maviye dalarken korkulu gözlerin,
Önümüzde uzanıyordu cinnet dolu dilsiz ağıtlar!
Çok uzakta alevler yükseliyordu bir köyden
Saçlarından daha kızıl, utanıyordu saçların.

Anamın yolduğu ak saçları arasına fırlattım ya seni,
Hiç dönmeyecek yolcuların
Ve dönüşü olamayan yolların eteklerine yamandım.

Yıllardır duruyorsun orda,
Gül yüzünü saklayarak,
Bana yasakladıkları güneşten.
Ben o zaman gittim ya
Sana,anama,analara,sevdama,sevdalara
Ve o kırmızıyı utandıran saçlarına
Hiç kullanılmamış taptaze bir Özgürlük getirecektim.

Yine getireceğim.
Hangi duvar kurşun sıkabilir umuda,
Hangi ranza saklayabilir altında Özgürlüğü,
Hangi gardiyan yasaklayabilir
Başkaldırdığımız açlığımızın grevini,
Ve artık hangi soysuz duymazdan gelebilir
Umudla Özgürlüğe söylediğimiz türkümüzü...

Sen bekledin ya
Yarın değil,
Beş yıl sonrada değil,
Sen bekledin ya umutla;
Belki bir eylül sonrası,
Belki de bir şubat ortası.
Başımın üstünde dokunmaya kıyamadığım parmaklarının
Özgürlüğe yazdığı şiirler,
Dudaklarımda hiç bir yasağa aldırmayan türkülerle
Geleceğim.

Sen bekledin ya
Zindan öyle soğuk değil üzülme.
Kızılında ısındı taş duvarlar
Bekledin ya
Geleceğim.

Umudun yeşerttiği Özgürlükle
Gittiğimden daha fazlasını getirerek...