Bekledim Seni Şiiri - Mehmet Şamil Tuncay

Artık dostlarım beni aramasınlar
Benim halimi bile artık sormasınlar
Senin beni ektiğin günde saklıdır bütün sırlar
Benim yaşadığıma da sakın ha kanmasınlar

Evet yaşıyorum ölüler gibi
Serseri gibiyim gelmediğin günden beri
Ben yalnızca sana bağlamıştım bütün ümitlerimi
Çok beklemiştim o çay bahçesinde bir ölümü bir de seni

Çok beklemiştim söz verdiğimiz yerde
O verdiğimiz söz sadece kalmıştı dilde
Artık umudum kalmadı aşkın sevginde
Bütün güzellikleri bıraktım maziye o çay bahçesinde

Dedim ya her şeyi bıraktım maziye
Bıraktım her ne varsa mutluluğa ve sana dair
O seni beklerken gülen gözlerimle bu çay bahçesinde ağladım
Artık mil çekildi yüreğim gibi gözlerime hep ağlayacağım.