Bekledim Şiiri - Kübra Arslan

karardı bütün umutlar, gitmedi bir adım ötesine
belki sesini duyarım diye bekledim
saniyeler yıl oldu, geçmedi, bitmedi geceler
gelmedin, belki de gelemedin
sensizlik girdabında dolandım durdum ölesiye
hasretti alev alev kavuran sinemi, bir büyük yangındı
yine de gözyasımı kurutmaya yetmedi
ama hep bekledim

avare dolastım
her sokagı bir bir ezberledim
bütün duvarlarda senin adın yazdı
adın yazdı her hıçkırıkta
ve her dakika biraz daha kesildi ümidim
ama hep bekledim

kırık dökük hayaller filizlendi yüregimde
daha da kırıldı, sen gelmedikçe
sabır yazdım büyük kagıtlara, sabret dedim
elveda demek kolay, fakat gitmek zor
gelmenin de zor oldugunu ögrendim
ama hep bekledim

düsman oldum sabahlara, karanlıgı özledim
yokuslar tırmandım;
dudagımda ıslıgım, sırtımda özlemin
agırdı yüküm, yoruldum, nefes nefese kaldım
her nefeste seni andım, fakat sen duymadın
vazgeçmek de kolaydı
ama hep bekledim

sustum günlerce, içime attım bütün rüzgârları
söz olmadı rüzgârlar, dügümlendi kaldı
sonra o dügümler hesap sordu bana:
o degil miydi kanadını kıran,
o degil miydi yâri ayrılıga satan
zordu biliyordum
ama hep bekledim
gelmedin, gelmedin iste
belki de gelemedin…