Bekledim Şiiri - Pervin Özkan

Ay ışığında bekledim seni
Dolunay gecesinde;
pencerenin açık kalan camlarında
İçeri dolan; sonbahar melteminden esen soğuklarda
Farketmeden ısınırken,
Şimdilerde... kavrulurken ayaz gecelerde
Soğuk havalarda; tezatlarda bekledim
Soluksuz tenim.. nefes almıyor yüreğim..koptu ellerim
Hava soğuk soğuk soğuk soğuk;
Bir yaprak düştü yere..
Eğildim aldım. kurumasın..
Ama mevsim yaprak dökümü
Hiç kurumuş yaprak açarmı
Açmadı... açmadı.. kurudu.
Ben bu yapraklarda celladımı bekledim
Ve gözyaşı,
gözyaşlarımı bekledim
Herşeye inat.. hayata inat
İhanet edenlere inat
Salıncaklar kurarak... tuzaklar da gönlüme
Yattım pusuya; pusuda bekledim
Savurmak isteyenlerin, rüzgarında nöbetteyim
Öylesine sensizim ki..ben hep sensizliği bekledim
Kırılmış bir kalp,yanmış yakılmış..delmiş geçmiş bir hayat
Yürek sancım; ben sancımı,
ben katilimi bekledim
Güllere aşk olsun koptu bu düğüm
İşte acıyor içim..hep acıyor gecelerde
Ben işte o acıları bekledim
Yazılar, sözler, kollarımda asılı kalmış kelimeler
Ben beklerken esiri olmuşum cümlelerin
Kader oyunu bu..
ben oyunun sonunu bekledim