Bekle Sevgilim Şiiri - Bir Garip Orhan

Geceler boyu süzülen,
katran rengi bir gölgeyim.
Karanlık sokaklarda adın,
Acı acı yankılanır.

Bir yangının külleriyle,
geliyorum sana doğru.
Bir dar ağacının gölgesi,
bağrımda titrer usulca.

Kör kuyular deliniyor,
sevgilim bekle, yalnızım.
Namlular çevrilmiş üstüme,
bir tütün rüzgarı esiyor.

Bir köpek ulur derinden,
bir köyün çanları çalar.
Tenim, sonsuz bir su gibi
derinliğinde kayboluyor.

Rüzgarın ıssız sesinde
kahır bir çiçek açıyor,
ellerimde diken diken,
hasretin kanıyor.

Sevgilim, bekle, ya da çıka gel,
eski bir tren istasyonundan,
yanımda taşırım hüznü,
eski bir davul gibi ağır.

Düşlerin yokuşlarını
tırmanıyorum her gece,
zehirli pullu balıklar gibi
Atılıyorum sulara.

Bekle sevgilim, bekle sen,
zulümler görmüş şehirden,
belki dönemezsem yine de,
kurutulmuş gül bırak taşıma,
viski ile ödüllendir toprağımı.