Bekle Gülüm Şiiri - Harun Erdem

Bekle Gülüm
Bir sabah seherle aç kapını
Yıldızları dökülmüş gökyüzünün
Maviliğinde kovala hayallerini
Güllere dokun
Üzerine çiğ yağmış çiçekleri gözle
Ufkuna bakarken sessizliğinde sabahın
Gözlerinde mahmurluk
İçinde sadece hüzün olmasın

Sen doludizgin aydınlıklara
Sen yetim çocukların baba bekleyişlerine
Ve sen umulmadık bir seherde çıkagelen
Gözleri yollarda eskimiş
Bakışları dul kadınların
Yolunu unuttuğu erkeklere
Sen bir ananın akşamüstü ağlayışlarına
Sen geleceğe
Ve sen bir sabah ansızın çıkageleceğim
sokak başına dik gözlerini
Sakalımda kavgamızın
Doludizgin savaş alanlarının tozunu
Şakağımda çeyrek kala bir şehitliğin
Ölümün anısını
Yani Allaha adanmış kanımı göreceksin

Sabahları bekle gülüm
Ansızın ayrılıklara adanmış
Güneşin güllere kan kusturduğu sabahları
Horlanışını ekle yalnızlıklarına
Bir telefondaki hıçkırığı
Bir içli of! Çekişi
Bir bitmez bekleyişi ekle

Serin rüzgârları bekle Gülüm
Acizliğine çöreklenmiş kobra dilleri
Hal bilmez bakışları
Ebu Cehle tutkun anlayışları düşün.
Hicreti kuşan sabahları
Medine kokusunu özle
Ardından ağla gidenlerin
Ve sonra dönenleri bekle sessizce

Gözyaşlarını biriktir Gülüm
Hasretleri, sonu mahzun sevdaları
Bir şehri düşün sonra
Caddelerinde kol kola mutlu iki insanı
Ve yine yalnızlıkları
Kader olmuş, kader denmiş ayrılıkları

Ama yine de bekle Gülüm
Bir sabah seherle aç kapını
Sana duru tertemiz yarınları
Ve sana bir Şehidi getireceğim