Döktüğün her gözyaşına bir ömür adayan adam…
Yani ben…
Bu gece ne kadar da acizim…
Hıçkırıklarına hıçkırıkla karşılık veren, karanlıkta eriyen adam…
Yani ben…
Bu gece ne kadar da çaresizim…
Titremelerine titremeleri karışırken, ayakta duramayan adam…
Yani ben…
Bu gece ne kadar da güçsüzüm…
Yanağına yasladığım yanağım, kor bir alev gibi yanarken karanlıkta
Arşa yeminler ediyorum,
Bekle deniz gözlü sevdiğim,
Bekle, geleceğim…
Gözyaşlarını kahkahalara çevirecek zaman
Hıçkırıkların sevinç çığlıkları olarak yankılanacak
Ve titremelerin bir güvercin kadar ürkek olacak kollarımda
Arza yeminler ediyorum,
Bekle deniz gözlü sevdiğim,
Bekle, geleceğim…
Kayıt Tarihi : 22.11.2011 06:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
gecenin karanlığında iki aşık bedenin çaresizliğin koynunda birbirine sıkıca sarılarak döktükleri gözyaşlarının hikayesidir bu şiir...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!