Bekle Beni Meleğim Şiiri - Devrim Tülay

“ Hayat Ellerimde Üşüyor Anne ”

Bahar geldi diyorlar anne
Papatyalar süslemiş
Anne elli değmiş ipek saçları
Gelinciklerden gelin yapmış çocuklar
Bir köşeye kıvrıldım
Yine ağlıyorum.

Bende bitmek bilmeyen zemheri
Söylesene anne, suç benim mi?

Kırgınım…
Güneşsiz uyandığım her güne
Ömrümden çalınan her nefese
Bir de sana anne, bir de sana
Beni, zamansız terk edişine

Pencere önlerinde izlerdim
Akreple yelkovanın koşuşturmasını
Sen hep derdin
Akrep beş de durduğunda, evdeyim
Küçük bir kızın
Kocaman yüreğiyle koşardım sana
Hasret soğurdu sinende
Şimdi, içimde bir kor
Kaç yarış sonuçlandı yokluğunda
Hani verdiğin söz?
Nerdesin anne?

Yorgunum …
Kime? Kimi şikayet edeyim?
Sen yoksan hangi kol sarar yaralarımı
Acıyor içim
Ruhum kan kaybediyor anne

Bugün çok dertlendim yine
Biliyorum…
Sanma ki sana sitem ediyorum
Geceyi örtünle geçirdim anne
Kokun gittiğin gün kadar taze
Uyandığımda sırılsıklamdı örtü
Yoksa, yoksa kokun gider mi?

Ne olur bitme…gitme anne…

Kimin umrun da baharın kuş sesleri
Ya da güneşin toprakla sevişmesi
Her tohumda seni ekerken yüreğime
Yarınlar sensizliğe gebe
Bilmez misin anne?

Bir takvim daha kopardım işte hayatımdan
Sana gelen bir adım daha
Cennet dedikleri
Gerçekten o kadar güzel mi anne?
Bekle beni orada meleğim
Vakit yakındır…bende geleceğim.

Devrim Tülay Aydın

4.Nisan 2010

“ ÖYLE GÜZEL Kİ YÜREĞİ…YANSIMASINDAN BELLİ…EYLÜLÜM TEŞEKKÜRLERİM GELSİN SANA
KOCAMAN SEVGİMLE BİRLİKTE…”