Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Yaşlı gözlerim iletilerini kaçırdı herhalde . . .Görüp okuyamadım . . .Selâm Egeye ve Trabzon ' a . . .
'' Bir gece ansızın çıkacağım yollara.
Tükenmeye yüz tutmuş umutlarım,
Beynimde tozlanmış hatıralar,
Ve beni ben yapan
Yaralarımla geleceğim, o şehre. ..''
değerse beklenen ,beklemeye .....
sevmek ve beklemek ..ilelebet !!!
sevgiyle kalın.. yüreğinize sağlık
Bir gece ansızın çıkacağım yollara.
Tükenmeye yüz tutmuş umutlarım,
Beynimde tozlanmış hatıralar,
Ve beni ben yapan
Yaralarımla geleceğim, o şehre.
Bekle beni Gülüm bekle!
.........................................
yine güzellll
Bekle Beni Gülüm
Bir gece ansızın çıkacağım yollara.
Tükenmeye yüz tutmuş umutlarım,
Beynimde tozlanmış hatıralar,
Ve beni ben yapan
Yaralarımla geleceğim, o şehre.
Bekle beni Gülüm bekle!
Bu şehir duymayacak ayak seslerimi.
Daha yokluğumu farketmeden, gece
Yıldızlara tutunacağım
Ve bulutlarla yağacağım
Seni solduran o şehre.
Bekle beni Gülüm bekle!
Cebimde solmuş bir resmin olacak,
Elimde yediğim vurgunların faturası.
Saçımda, yılların düşürdüğü aklar,
Dilimde 'İşte Geldim! ' nidası
Haykıracağım o şehre.
Bekle beni Gülüm bekle!...... SALİH KALEMİNİ ÇOK SEVİYORUM ...VURUCU ÇARPICI YAZIYOR ....AMA AZ YAZIYOR SENDEN YENİ ŞİİRLER BEKLİYORUM KOCAMAN SEVGİLERİMLE : ))
Sn. Aydın
Şiirin ismi de çok güzel, mısraları da. Bölümlere yerinde ayrılmış tat veren bu şiire. 10
Cebimde solmuş bir resmin olacak,
Elimde yediğim vurgunların faturası.
Saçımda, yılların düşürdüğü aklar,
Dilimde 'İşte Geldim! ' nidası
Haykıracağım o şehre.
Bekle beni Gülüm bekle!
MUTLU OLUN, KALEMLE KALIN. BUGÜN, YARIN VE DAİMA.
SEVGİLER...
Âlimoğlu
Bekle Beni Gülüm
Bir gece ansızın çıkacağım yollara.
Tükenmeye yüz tutmuş umutlarım,
Beynimde tozlanmış hatıralar,
Ve beni ben yapan
Yaralarımla geleceğim, o şehre.
Bekle beni Gülüm bekle!
Bu şehir duymayacak ayak seslerimi.
Daha yokluğumu farketmeden, gece
Yıldızlara tutunacağım
Ve bulutlarla yağacağım
Seni solduran o şehre.
Bekle beni Gülüm bekle!
Cebimde solmuş bir resmin olacak,
Elimde yediğim vurgunların faturası.
Saçımda, yılların düşürdüğü aklar,
Dilimde 'İşte Geldim! ' nidası
Haykıracağım o şehre.
Bekle beni Gülüm bekle!
Salih Aydın......... ŞİİRİN TAMAMINA VURULDUM...YÜREKTEN KUTLUYORUM ...TAM PUANIMLA TABİ.... SEVGİLER SALİH: ))
'Bu şehir duymayacak ayak seslerimi.
Daha yokluğumu farketmeden, gece
Yıldızlara tutunacağım
Ve bulutlarla yağacağım
Seni solduran o şehre.
Bekle beni Gülüm bekle
'harika tek kelimeyele bu şehir beni anlatır şiirimi anımsattı bana ..tebriikler selam ve dualarımla'
Bir gece ansızın çıkacağım yollara.
Tükenmeye yüz tutmuş umutlarım,
Beynimde tozlanmış hatıralar,
Ve beni ben yapan
Yaralarımla geleceğim, o şehre.
Bekle beni Gülüm bekle! ...Beklemek zordur heleki sevdiğinin gelmesini...Bekletmedin onu umarım... Çok güzeldi usta yüreğine sağlık: ))
çok geç kalma salih , ne öyle ak saçlar falan
vaktinde git her nereye gideceksen...
terbikler..
Cebimde solmuş bir resmin olacak,
Elimde yediğim vurgunların faturası.
Saçımda, yılların düşürdüğü aklar,
Dilimde 'İşte Geldim! ' nidası
Haykıracağım o şehre.
Bekle beni Gülüm bekle!
...................
Geç kalmış olmayasın sevgili Şair..Umarım geç kalmamışsındır..
Kutlarım güzel dizeler...
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta