Hafif bir rüzgâr esiyor dışarıda
İçimi ısıtan güneşin batışıyla
Yine kızıla boyandı gökyüzü
Birazdan karanlığa gömülecek her yer
Ve geceyle buluşacak yalnızlığım…
Bulutlar hızlı seyretmekte
Fırtına koptu kopacak
Belli ki yaman bir gece olacak
Ve sonra normale dönecek yine her şey
Peki, yüreğimdeki fırtına nasıl duracak
Gidiyorum şimdi sürgüne gider gibi
Adresi belli olmayan, bir bilinmeze
Birazdan gölgem de yanımda olacak
Bilmiyorum yoluma neler çıkacak
Belki de orduları belli olmayan
Bir gece savaşının içinde olacağım
Karışacak ortalık, göz gözü görmeyecek
Kim bilir belki de sonsuz bir karanlığın içinde
Kaybolup gideceğim nereye varacağımı bilmeden
Beklide seni bulacağım bu kaybolmuşluğun içinde
Kim bilir…
Geri dönüşüm olmayacak çıktığım bu yoldan
Hatırlamayacağım ardımda kalan hiçbir şeyi
Zira sen yoksun ardımda bıraktıklarımda
Yürüyorum hiç durmadan, dinlenmeden
Bir yandan da yalnızlığın türküsünü söylüyorum
En yüksek sesimle, avazım çıktığı kadar
Sanki sana duyurmak istermiş gibi…
Biliyor musun canım
Hiç terk etmedi beni umutlarım
Sanki bir yarışma da joker gibiler
Ben hepsini senin için kullanacağım
Dağları tepeleri uçsuz bucaksız çölleri
Denizleri, okyanusları aşacağım
Taraflarını bilmediğim savaşların
İçinden geçeceğim hiç korkmadan
Bekle beni canım
Bir gün mutlaka seni bulacağım…
Namık Salih
Namık SalihKayıt Tarihi : 14.12.2010 16:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!