Bekle Beni Anne
Çok üşüyorum anne,
Yeleğini ört üzerime.
Bir kez sarıl bana;
Candan yavrum de:
Yeter bana inan ki anne! ..
Sil gözyaşlarını; sakın
Ağlama sen anne! ..
Yalnızım şu yerde;
Muhtacım sevgine;
Çünkü sevmiyor kimse
Sen gibi, beni anne! ..
Dün gece rüyamdaydın:
Uçuyordun meleklerle;
Cennette bekliyorum seni,
Hadi gel dercesine.
Şu an yanımdasın;
Ama yarın olmayacaksın.
Biliyorum, uçacaksın;
Cennette beni, beni
Bekliyor olacaksın, anne! ..
(Konya - 14.7.04)
Umut Göksel YalçınKayıt Tarihi : 8.4.2007 16:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Televizyonda veya gazetede -tam hatırlayamıyorum- bir haber gördüm. Annesinden ayrı bir çocuk, feryat ediyordu; yalnızlığına, kimsesizliğine... Çok etkilenmiştim. Dayanamadım çocuğun bu haline. Bende annemin var halinden yok haline bir geçiş yaptım, duygusal olarak ve sonuç olarak bu şiir çıktı. Her okuyuşumda bu gidiş-gelişi içimde yaşarım. Sizlerinde yaşayacağınızı umuyorum...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!