Bekle Şiiri - Erdem Yalçın

Ne güzel günler yaşamıştık seninle
Büyütmüştük sevdamızı sevgimizle
Hüzünleri bırakıp olduğu yerde
Ulaşmıştık beraber mutluluk ülkesine
Hayaller kurmuş kapılmıştık sevdanın seline
Nice dostlar davet etmiştik sevda ülkemize
Ne yeminler etmiş ne sözler vermiştik birbirimize
En güzel duyguları paylaşmıştık seninle
Sevgimiz örnek olmuştu tüm seven kalplere
Apansız uyanıp O güzel rüyalardan
döndük yine Bizi kahreden ümitsizliklere
Sen hasret dağının tepesinde bir zirve
Bense mahkumdum ümitsizlikler ülkesinde
Prangalar vurmuştu kader seni seven yüreğime
Kolay mıydı acı çekmeden ulaşmak sevdiğine
Sevmek benzer bir ermişin çile çekmesine
Seven asla yılmaz dönse de ateşten bir güle
Bir gün mutlaka bitecek bu dayanılmaz çile
Yüreğimi saran soğuk zincirler bile
Dayanamayacak hasretimin ateşine
Parçalayarak zincirlerimi delicesine
Koşacağım sevdiğim olduğun yere
Her karanlık gecenin sonu mutlaka kavuşur gündüze
Sevdiğim asla düşme bensizlikte elemlere
Güneşin kaygısızca doğduğu yerde
Bir dervişin sabrı ile beni bekle......