Bekir Urfalı Şiirleri - Şair Bekir Urfalı

Gülşenime çile düştü nerdesin?
Geceleri sarıyorum hüzün’e.
Arıyorum, bulamadım, sırdasın
Yıllar oldu hasret kaldım yüzüne.

Baharımı hazan vurdu, güz oldu

Su gibi hayatımda akarak gitti zaman
Yaprak yaprak dökülüp ömrümde bitti zaman.

Uçup gitti elimden biriktirdiğim her şey
Toz gibi sermayemi savurup yitti zaman.

Sen bırakıp gideli yaşanmaz cihan bana
Pür hal-i melalimi nasıl anlatsam sana?

Acısı çetin olur derdin ya ayrılığın
Üstümüze çökünce hüzün’ü karanlığın.

Öyle bir derde düştüm, bilmezem derman nedir?
Tuzakta yavru ceylan, ey avcı aman nedir?

Biçare bu halimi terk ettim kapısına
Acımaz gözyaşıma desem mi mihman nedir?

Gideli buralardan bu gönül giryan şimdi
Yetirdim umudumu, aklıma ziyan şimdi.

Çak etti yüreğimi hasretin, ayrılığın
Şad olan günlerimiz sevgili hicran şimdi.

Üstüme çöktü bela, halime yanın kuşlar
Adım unuttu dostlar, beni siz anın kuşlar.

Zaman denen ustanın elinde toprak oldum
İnletir dağı-taşı, faydasız enin kuşlar.

Düştüğüm günden beri saçlarının tor’una
Nasıl yanarım bilsen bu sevdanın kor’una.

Aslanpençesi yemiş, kalbim yaralı ceylan
Gözlerin ki gönlümde kopardı bir heyelan.

Bir koyun kuzusuyla meleşirse ne zaman
“Anne” dese bir çocuk, yüreğime kan dolar.
Öksüzlüğü bilirim derdi ölümden yaman
Annesiz bir yavrunun, dünyası zindan olur.

Nasıl hemen solarsa suya doymayan çiçek

Gönlü mağdur-u sevda, ortada kalan garib
Bir afet-i sûzanın elinde talan garib.

Düşmüştür saçlarının çözülmez bağlarına
Kirpiklerin okuyla vurulup nâlân garib.